Galaica amazona (pseudo-soneto)
Non foi encargo senón agasallo
e viaxou nas bolsas deste estraño abril.
Nace agora, condenado está por min,
sexa para ela o espacio roubado.
Galaica amazona, roxo cabalo,
nai de case todos, palabras mil.
Con ise aire andino, onde vives ti?
Terras da Saínza, Ribeiro alto.
Foxe do norte escuro con Amelia
ó centro do seu mundo na Canella.
Veu cousas tristes mais canta comigo
Non lle faltan melodías e amigos.
Que te coide ela se caeras enfermo.
Sanarás coa música dos seus beizos.
2 Comments:
Moi interesante a tua poesia roberto!
fevereiro 05, 2010 4:36 da tarde
Obrigado máis unha vez!
março 14, 2010 12:37 da manhã
Enviar um comentário
<< Home