After Easter

data real: 5 de marzo de 2005

Se Compostela nos despedía coa choiva que empapou as maletas, London sorría con irónica meteoroloxía, saudándonos cunha tarde de primavera, de prazas e paseos ó máis puro estilo mediterráneo. Trafalgar Square foi un remanso de paz logo de emerxer do metro aliviando aínda o nó na gorxa das despedidas. Fugaz encontro cos amigos “londinenses” nun dos cafés máis “posh” da zona, delicioso té e noticias de maternidade, parabéns, máis despedidas, e tren de Euston a Liverpool. A banda sonora destas vacacións fixo máis amenas as tres horas e cuarto de viaxe e a escura calexa que leva de Lime Street a London Road, tiña, por fin, as luces arranxadas. Polo demais, o barrio igual de suxo e lúgrube, de camiño a casa. Todo en orde, correo acumulado –con sorpresas agradables-, roupa para lavar e chamada a casa. Noite.
Desfrutando aínda da fin de semana de catro días, dediquei o luns a pór orde no apartamento, a seguir coa banda sonora (Habana blues, esa película!!) destes “días inciertos en que vivir es un arte”, e a mimar un pouco as guitarras que aquí quedaron e me recibiron ansiosas de seren afinadas. Cea, té con Mónica e película de espías pouco destacable.
Hoxe toca concerto en La Tasca, así que estou mirando repertorio, revisando o mail, e completando este informe antes de preparar algo para as clases de mañá (uffff!!!!).
Hoxe máis ca nunca fago miñas as verbas de Bono (U2), e sinto “vertigo” por “all that you can’t leave behind” (but I left).