
Os aeroportos mudan en lugares comúns e preocupan máis a hora local e o derradeiro bus urbano; voltan présas e ensaios para concertos, quilómetros e autoestradas, un fogar en cada vila, uns compañeiros de viaxe para outras vacacións aceleradas, presaxio do estío que se adiviña na calor destemplada desta primavera cada vez menos estraña. Autos convertidos en recunchos privados para nós que gastamos os días no desacougo de viaxar cara a algún sitio. Mundos cada vez máis pequenos onde toparnos e contarnos, recoñecernos e amarnos para comezar outra vez a conta atrás dos bicos, as melodías e as tardes de salitre e fume.
1 Comments:
Moito mais salitre e moito menos fume, espero.
maio 02, 2006 8:59 da tarde
Enviar um comentário
<< Home