Citas

Mentres cavilo as miñas propias para o próximo post, deixo algunhas citas das que gostei especialmente nestes útimos días e outras que me remoen constantemente:

"TEMOS QUE METERNOS baixo as duchas frías antes de poñer a clareo a nosa entraña." "O RITO DIARIO xa sen rito, escoltada por branquísimas amantes: matar o pai, devorar os ocos, masacrar un a un todos os funcionarios e mercaderes cos que fose intercambiada unha palabra a penas, desintegrar cada pegada cunha lixivia velenosa zumegada do meu hime sen descanso. Abortar é unha obriga, unha necesidade fonda, un desafío." Yolanda Castaño

"Nosotros sabemos, camarada, que en las montañas enterraremos el corazón del enemigo." Gioconda Belli

"A nosa é unha causa perdida e non hai lugar para nós no universo natural, pero a pesar de todo, non lamentamos ser humanos. Non hai alegría que poida darche o mundo comparable á que che quita cando o brillo das primeiras ideas dexenera na insulsa decadencia dos sentimentos."? (Alguén me aclara esta dúbida? dubi, dubi, daaaaaaaaaaaaaaaaaaa)

"El arte es un don que repara el alma de los fracasos y sinsabores. Nos alienta a cumplir la utopía a la que fuimos destinados." "Entre lo que deseamos vivir y el intrascendente ajetreo en que sucede la mayor parte de la vida se abre una cuña en el alma que separa al hombre de la felicidad como al exiliado de su tierra." Sabato en La resistencia.

"Though leaves are many, the root is the only one. Through the lying days of my youth I swayed my leaves and flowers in the sun. Now I may wither into the truth." W.B.Yeats

"Hedonismo e permisivismo son a única causa do meu optimismo. O papa di que é un desexo pasaxeiro e eu non sei que me pasa, non me acaba de pasar." Antón Reixa

Leccións de Scouse (nivel avanzado)

Unha das mellores descricións da cidade, faina Paul Du Noyer no seu libro Liverpool, Wondrous Place: “The most romantic way to enter Liverpool is from the sea, but the next best is by train. The experience starts with the sweeping view from Runcorn Bridge, which carries you across a wide, sleepy expanse of Mersey water and marks, to my mind, the unambiguous beginning of Northern England. The final loss of prettiness, announced by a brutalised industrial landscape, might be felt with a pang by some incomers, but my own pulse quickens. Soon the track is lined with overspill estates, which are in turn succeeded by the south Liverpool suburbia of Lennon and McCartney’s childhoods. On the brink of the city is the station called Edge Hill: hence the wonderfully apt expression ‘getting off at Edge Hill’: Liverpool was always lustful, but it used to be Catholic too, and the only birth control was coitus interruptus ...” Esta estación da que fala está a 5 minutos da miña casa, que á súa vez, está situada nunha das rúas do L8, id est, Toxteth: “When pop became rock and rock went weird, around 1966, the Liverpool groups were left behind. […] Liverpool lost its supremacy in pop music, but suddenly became famous for pop art. The impetus this time came not from ordinary Scousers, but from a bohemian district up the hill from the town centre. Beginning at Harilman Street, the quarter encompassed two Philharmonics (the pub and the concert. hall), the Art College and University, fanning out through wide, handsome streets of Georgian houses around the Anglican Cathedral. While locals always referred to the area by its postal name of Liverpool 8, one day it would be globally known by its Domesday Book title: Toxteth. […] Sloping down to the South Docks, Toxteth was the most exotic vestige of Liverpool’s history. It contained the oldest Chinatown in Europe. There were shops and drinking clubs to cater for every race on earth. There was a sexy, disreputable atmosphere you did not encounter in ordinary Liverpool.” Nel, fai un repaso da historia da cidade a través dos grupos que nela naceron dende os cincuenta ata a actualidade, parándose evidentemente nos Escarabellos e no Merseybeat en xeral. A traxectoria e os datos son devastadores. De Beat city (cidade do ritmo) : “By night they flood out into the raw mistral that rips in from Liverpool Bay; over two hundred semi-professional trios and quartets on Merseyside, trailing their electric guitars, drums, voices and amplifiers into cars and vans. From New Brighton Tower to Garston Baths the ‘beat’ (beat for rhythm, not beatnik) groups thump, shout, kick and tremble in pubs, clubs and church halls ... Derek Jewell in the Sunday Times, September 1963” a Beaten city (cidade derrotada) :

" In your Liverpool slums
You look in the dustbin for something to eat
You find a dead rat and think it’s a treat
In your Liverpool slums.

Football terrace song, 1986

Slavery and famine are the mother and father of Liverpool. No wonder the child grew up so troubled. All the same, it’s a melancholy thing to see your home town in ruins. It happens after wars; it happened to Liverpool and other British towns after the Blitz But here it happened again in peacetime m the 1980s. You’d walk along streets of empty shells of homes, bordered by wasteland. Over there were busted relics of commerce and manufacture. In the mind's eye you'd recollect them in the bustle of their prime, maybe not pretty and not necessarily prosperous but alive and inhabited and purposeful.”

pd1. Descúlpenme os non aglófonos.
pd2. The rest, improve your English!

Un noroeste menos estraño

A primeira vez que a vin recordo ter un nó na gorxa case todo o tempo, o brazo da andaluza agarrándome forte, o seu berro e o estremecemento do seu corpo no momento culme do filme. A segunda vez foi hai un par de anos en casa de Orzowei, onde Dorian Gray resumiu o sentir xeral con aquela retranca tipo Arsenio: “Xogamos coma nunca, perdemos coma sempre”. Tierra y libertad é unha desas películas que non deixan indiferente a ninguén que teña algún tipo de vínculo co Estado español. Hoxe, que estou lendo a Sabato, que acabo de rematar ese repaso da historia musical de Liverpool da man de Paul du Noyer e que veño de dar clase nunha escola terrible ó norte da cidade, descubro que o protagonista é de aquí e que nas primeiras escenas, todos falan con acento Scouse. O nó da gorxa instalouse dende o principio. Penso agora nesta cidade coma no Euskadi pobre do Reino Unido: último reduto dos laboristas verdadeiramente de esquerdas (aqueles que tan ben difumina Blair nese seu partido pseudosocialista), condenados ó desmantelamento portuario pola administración Thatcher en beneficio de Southampton, ó paro máis brutal das illas, ó cancro dos estupefacentes máis mortais que consumiron xeracións enteiras de mozos, sen ir máis lonxe, na Arousa. Abandonados á súa sorte despois de ter servido de boom da economía británica durante a Revolución Industrial (e antes tamén), de segunda patria e porto de partida para o novo mundo a miles de irlandeses que fuxían da fame da pataca, logo tamén de sufrir os peores bombardeos por parte da Luftwaffe na SGM (que diría Don Camilo). E non só iso. Nos peores días deses bombardeos, viña ó mundo aquí o fillo dun mariñeiro mercante que ía revolucionar a música, o concepto de arte, política e compromiso social e que morrería asasinado, en obscuras circunstancias, como non, por un ianqui.
A desintegración da conciencia colectiva resúmea perfectamente Du Noyer : “The older Scouse solidarity was underpinned by family, workplace, union, religious and political affiliation. Now, only football remained intact: the rest were being dismantled piece by piece”.
Penso agora en toda a violencia física e verbal que desprenden os mozos e mozas deste lugar, especialmente nas escolas, e, sen xustificalos, entendo que parte da culpa está eximida: “A working class hero is something to be”.

Nadal estrés

Abrazar a familia. Desembarcar na Canella. Sentirme raro. Sentilos estraños. Coller o coche. Voltar a Compostela. Saberme dentro. Rir a cachón. Apreciar os cambios. Conversar coa diva. Amar adolescente. Facer ensaios. Traballar os temas. Visitar amigos. Resolver asuntos. Xantar coa miña irmá. Cear na casa. Facer (pouco) deporte. Dar un mal concerto. Carrexar o material. Tomalo con calma. Facer de ocupa. Almorzar Cola-Cao. Quedar con xente. Facer recados. Facer quilómetros. Mercar un coche. Despedir o vello. Amar adolescente. Reunirse coa familia. Esquecer o porque. Encher o bandullo. Saír ata tarde. Bailar ó meu xeito. Tomarlle un café. Non parar un minuto. Consultar o mail. Chamar por teléfono. Falar cos avós. Cear con mestres. Cear con exalumnos. Durmir nas aforas. Ensaiar. Volver ensaiar. Arranxar máis concertos. Visitar máis xente. Subir á súa casa. Tocarlle uns temas. Gravar películas. Navegar por Internet. Non parar na casa. Parolar no coche. Saír ata os luns. Agardarte na cama. Peitearte na casa. Descubrir lugares. Xantar coma pepes. Quedar co Africano. Amar adolescente. Ir de cea. Danzar cos amigos. Saudar o ano. Xogar ó Trivial. Ensaiar. Ter un bo concerto. Asistirdes case todos. Ter un concerto frouxo. Irte despedir. Rematar co mellor. Saír a celebralo. Voltar co día. Arranxalo todo. Encher a maleta. Durmir a sesta. Quedar con ela. Bicar a familia. Viaxar no seu novo auto. Reunirme con eles. Ir ás rebaixas. Mercar ó xeito. Gastar pouco.